Voor mijn moeder
Pas nu ik zelf moeder ben,
begrijp ik de stiltes tussen jouw woorden,
de handen die altijd wisten wat ze moesten doen,
de blik die verder keek dan vandaag.
Nu pas besef ik echt,
ik was jouw begin van een nieuw leven.
Ik was de reden dat je ’s nachts wakker lag,
en de reden dat je ’s ochtends kracht vond om op te staan.
Ik ben opgegroeid in jouw armen,
op een fundament van liefde zo stevig
dat ik nu, zonder aarzelen,
mijn kind op datzelfde fundament laat rusten.
En hoe bijzonder is het,
dat twee ogen naar mij opkijken
zoals ik naar jou keek.
Dat jouw liefde door mij stroomt,
in elke knuffel die ik geef,
in elk zacht woord dat ik fluister.
Dank je,
voor de liefde waarmee ik mocht groeien.
Voor de kracht die je stil doorgaf.
Ik begrijp nu,
wat je nooit hoefde uit te spreken.
De offers die je bracht,
met een toewijding die nooit om erkenning vroeg.
Nu draag ik jouw liefde verder,
in een nieuw paar ogen,
in kleine handen die zich om de mijne sluiten.
Moeder zijn maakt me niet minder dochter,
maar juist des te meer.
Liefs,
Maud
