Duizend stukjes
Toen jij werd geboren,
viel ik in duizend stukjes.
Alsof alles wat ik was uit elkaar spatte,
en tegelijk voor het eerst echt op z’n plek viel.
Alles in mij veranderde.
Moeder, partner, vrouw —
rollen die door elkaar heen gingen,
en toch: ik voel me meer mezelf dan ooit.
Niet meer op de manier die ik kende,
maar opnieuw gevormd.
Heel zijn blijkt niet hetzelfde als ongebroken zijn,
maar als betekenis vinden in de barsten.
Waar ik vroeger streefde naar evenwicht,
weet ik nu dat compleet zijn schuilt in het durven dragen
van alles wat ik ben geworden,
ook het nieuwe.
In jouw blik herken ik delen van mezelf
die ik nog niet eerder heb gezien.
Jij spiegelt mijn kracht, mijn twijfels, mijn groei.
En elke stap die jij zet, bevestigt de mijne.
Liefs,
Maud
