Een les in verbinding
Ouderschap verandert je van binnenuit. Niet geleidelijk, maar met een kracht die alles herschikt. Je prioriteiten, je grenzen, je blik op de wereld — alles wordt helderder.
Niet iedereen begrijpt die transformatie. Sommige vrienden blijven je zien zoals je was, verwachten dat je dezelfde blijft. Maar hoe leg je uit dat er geen weg terug is? Dat je leven nu draait om iets groters dan jezelf, dat elke keuze voelt als een investering in iets wat oneindig veel belangrijker is dan hoe het ooit was?
Sommige vriendschappen passen zich aan, vinden een nieuwe balans. Anderen vervagen, niet uit boosheid, maar simpelweg omdat jullie niet meer in dezelfde wereld leven. Waar jij leeft in voedingen, eerste stapjes en eindeloze liefde, blijft een ander in een ritme dat niet meer het jouwe is.
En dat is oké. Want wat je kind je heeft gegeven — naast een diepere vorm van jezelf — is helderheid. De tijd is kostbaar. Je voelt de kracht om te kiezen, zonder schuld, zonder twijfel. Voor wat voedt, voor wat echt is. Voor wie met je mee verandert, in plaats van achterblijft.
Liefs,
Maud
